سنسورهای مجاورتی القایی، بدون تماس مکانیکی و بر اساس القای الکترومغناطیسی وجود شی را کشف می‌کند. یکی از مشکلاتی که لیمیت سوییچ‌ها دارند این است که حتما باید با جسم ارتباط فیزیکی برقرار بکنند که وجود اون رو بتونن کشف کنن. ولی مزیتی که این سنسورها دارند این است که بدون تماس با جسم وجود شی را کشف می‌کنند. در زیر چند نمونه از این سنسورها را مشاهده می‌فرمایید.
از آنجایی که اساس کار سنسورهای مجاورت القایی بر اساس پدیده القای الکترومغناطیس می‌باشد و القای الکترو مغناطیس فقط در فلزات ایجاد می‌شوند پس این سنسورها فقط می‌توانند وجود شی فلزی را کشف کنند و نمی‌توان از آن برای کشف پلاستیک، شیشه و … استفاده کرد.
این سنسورها به این صورت عمل می‌کنند که وقتی یک جسم فلزی مقابل آن‌ها قرار می‌گیرد، این جسم فلزی باعث می‌شود که در سیم‌پیچ‌هایی که درون سنسور قرار دارد، یک سری اتفاقات رخ دهد که با آنالیز آن اتفاقات، وجود یا عدم وجود یک جسم تشخیص داده می‌شود.
بخش‌های مختلف سنسورهای مجاورتی القایی
در زیر ساختار یک سنسور مجاورتی القایی را مشاهده می‌فرمایید:
سیم‌پیچ
اسیلاتور: وظیفه تولید یک سیگنال سینوسی با فرکانس مشخص در سیم‌پیچ را دارد. میدان مغناطیسی تولید شده، در جلو سنسور به سمت بیرون پخش می‌شود.
مدار تریگر: وظیفه مانیتور کردن دامنه میدان مغناطیسی را دارد. وقتی یک جسم فلزی در جلوی دستگاه قرار می‌گیرد، میدان مغناطیسی تولید شده توسط اسیلاتور، دچار تغییر می‌شود. مدار تریگر، این تغییرات را مانیتور می‌کند.
خروجی: وقتی دامنه میدان مغناطیسی به اندازه کافی تضعیف شد، حالت‌های خروجی تغییر می‌کند. خروجی مدار تریگر یک ۰ یا ۱ منطقی هستش که این سیگنال به یک مدار خروجی ارسال می‌شود.
در ویدیوی زیر می‌توانید نحوه عملکرد سنسورهای مجاورتی القایی را مشاهده می‌فرمایید: